Herkes okyanusa gider ve kabı kadar su doldurur.
Senin karşındakine anlatabileceğin onun anlama kapasitesi kadardır.
Şeriatı şerait belirler.
Din vahittir maksadı tevhiddir.
İlhami HOcanın , sünnileri özellikle ehlihadisi çocuk olarak nitelemesi meseleyi çok iyi tanımlıyor. Çocuk söz tutar ve babam ne diyorsa odur der , yetişkin ise babasının gölgesinden çıkmış kişidir. Kendi fikri ve hayat görüşü vardır. Durumumuz diyor mağara arkadaşlarının durumu gibi (sünniler için ) , bir uyandık ne para geçiyor ne kıyafetlerimiz dış dünyaya uygun. Hayat dışında kalmışız...(aynen katılıyorum)
Dindar olmak ile dinciliği birbirinden ayırdığımızda önümüzü görürüz...
Hz.Ömerin basiretini devam ettiremedik . Ümmetin en büyük felaketi Ömerden sonra Osmanın liderliğe seçilmesidir. Ümmet basiretini yitirdi..
Menkıbelerin ve menkıbeciliğin ve menkıbe anlatanların her daim popüler olması limbik sisteme hitap etmeleridir. Üst beyine hitap edenin bu bağlamda hiç bir şansı yoktur. Duygular her zaman kazanır..
Din bir tekliftir,teklifte reşit olana yapılır...
Cahil insan samimidir ama bu samimiyet akılla birleşmez ise onu nereye sürükleyeceği belli olmaz. Haricilerde çok samimiydiler ve allah rızası için Hz.Aliyi şehit ettiler.
Ümmet Nebinin vefatından sonra lider seçimi yaparken (halife demiyorum bakın halifelik sonradan uydurulmuş bir kavramdır , emirel mümindir seçilen) şöyle yapmadılar; kurana bakalım, bakalım kuran ne diyor. Hiç bir rivayette böyle bir şey yok. Ne yaptılar oturup kimi seçersek uygun olur diye gayet akılcı tartıştılar..Bu niye dikkatten kaçıyor anlamıyorum..
Dil öğrenilirken zihniyette inşaa eder..Dilini değiştirmeden zihniyetinde değişmez...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder