Benim öğrencilik yıllarımda (80'ler) kompozisyon dersleri vardı.Hatta ben ilkokul 2.sınıfta başlamıştım kompozisyon yazmaya. Fatih Hoca vardı(solcuymuş şimdi anlıyorum) bize her hafta bir kitap okutur ve özetini çıkattırırdı. Amerikanın ne kadar da kötü olduğunu o kitaplardan öğrenmiştim şanlı Wiet-Nam direnişçilerinin hikayelerini okurken. Bütün dünyası yaşadığı o küçük çerkes köyü olan benim için (köydeki her öğrenci için tabi ki) yepyeni ufuklar açıyordu o kitaplar . En çok ta yeni yeni evlere girmeye başlayan TV asıl devrimi gerçekleştirdi hayatımda. Tv kuşuydum ben küçükken ,TRT hafta içi 6 saat hafta sonu 12 saat yayın yapıyordu o zamanlar hatırladığım kadarı ile(Pazar günleri saat 10'da başlıyordu yayın sanırım). Şimdiki neslin hiç tanımadığı "sedefli maşrapa" halk tabiri ile ip koptu denilen yayın kesilmeleri sırasında ekranda öylece dururdu. Oturup onu seyrederdik , beyaz adamı yeni görmüş yerli misali. Gece 12 de istiklal marşı ile birlikte yayın sona erer ve ekranda "televizyonunuzu kapatmayı unutmayın " yazısı belirirdi. O yazı ile birlikte Tv kapatılırdı , düğmeden.
Kompozisyon dersleri,en sevdiğim derslerden biriydi. O beyaz sayfanın başına oturduğumda , kumsalda kumdan kaleler , heykeller yapan çocuk kadar mutlu olurdum. Sonunun ne olduğu belli olmayan bir maceradaydım adeta ,kalemimle ben. Hayatımın en gurur duyduğum kendimi çok iyi hissetiğim anlarından biri de edebiyat hocasının yazdığım kompozisyon sebebi ile beni ayağa kaldırması ve beni tebrik etmesiydi. Hiç sözlüye kalkmadım ondan sonra,he he..
İşin teknik detayının tartışmasına bu sayfalarda girmek istemiyorum. Kompozisyon dersi görmek ile görmemek arasındaki farka. Çocuklarımızı kayıp ediyoruz , başka bişey değil. Kompozisyon dersi konuşmayı öğrenmek kadar önemli bence. Okur yazar dediğin şeyin anlamı odur,şimdiki nesil okur çözer. Hayatta nasıl başarılı olacaklar acaba önlerine sürekli çok seçmeli bir test bekleyen bu nesil.
Hukuk fakültelerinden nasıl mezun oluyorlar anlamakta zorlanıyorum,ordada mı test çözüyorlar yoksa?
