Taner Ceylan "Çıplak" tuval üzerine yağlı boya.
(Taner Ceylan, dahi bir ressam bence. bu tespit sadece beni bağlar yoruma kapalıdır. özellikle bu tablosuyla birlikte "teslimiyet" isimli tablosu hayranlıkla hayran olduğum çalışmalar.)
bu tabloda yarısı dolu sıradan bir su bardağını ,belirsiz bir mekanda belirsiz bir zamanda ışığın hafif olarak tablonun sağ tarafından bardağa yansır şekilde ve bardağında tablonun sağ tarafına doğru resmedildiğini görüyorsunuz. bu tabloda ,resmin nesnesi de nesnenin düzlemi de aynı renk ve renksizlikte adeta rüya içinde rüya gibi belirsizliğin içinde beliren anlam.burada gözlem yapan zihin bardağı aşıp bardağın içindeki suya odaklanıyor. çıplak olan bardak gibi geliyor ilk başta ama fark ediyoruz ki çırılçıplak olan aslında bardağın içindeki su. bardak tam dolu olsaydı muhtemel ki bu farkındalığımız oluşmayacaktı.
bedenlerimiz içimizdeki boşluğu örtemeyen cam bardaklar gibi.. asıl çıplaklık bedenin çıplaklığı değil bedeni soyduğumuzda içimizde utançtan kıvrılı duran yetim ruhlarımızın çıplaklığı. yarım kalmışlık insanın en derin ızdırabı. asla tatmin olmayacak ve asla örtülemeyecek bir lanet. mahşerdeki çırılçıplak dirilişimiz aslında bedenlerin çıplaklığından çok ruhlarımzın ayan beyan ortaya saçılmasından kaynaklı. hepimiz bütün insanların ve gören tüm gözlerin bakışından kaçırdığımız en derindeki yalnızlığımızı kendi iç gözümüzün aynası önünde çırılçıplak durduğunu içten içe biliriz. kalabalık caddelerde , büyük meselelerin konuşulduğu iş yerlerinde , mağazaların gözü alan cafcafında, bizi bene unutturan hayatın tüm gürültüsünde, üstümüzdeki elbisenin , zihnimizdeki fikrin,yüreğimizdeki inancın katı güvenliğinde ve belirli nizamında bulduğumuz sahte huzur gözlerimizi kapatıp tüm dış seslerin kısıldığı karanlık ormanın çıtırtısız sabahında bizi irkilten tekinsizlik duygusu ve içimzideki çırılçıplak inleyen ruhumuzun sesiyle paramparça olur.
insan yalnız kalamaz o yüzden,gürültüye ihtiyaç duyar. tüm medeniyet bizi tek başına bile olsak yalnız bırakmamak için çözümler üretir. böylece anlam aramak yerine anlam bulmaya uğraşırız. heyhat ölümün sessiz yakalayan merhametsiz elleri yakamıza yapıştığında korktuğumuz şey ölmek değil yalnız kalmaktır. insan korkar tek başınayken ise delirir.
delilerle veliler ise çırılçıplaktır. ruhu şad aklı mest olan kişi çıplaklığıyla dost olmuş ve tanrısal huzurun kollarına teslim olmuştur. yardan da geçmiştir serden de..
insan tanrısına ancak çırılçıplak varabilir...soyunarak ve soyarak..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder