Bugün uzun yıllardır yağmayan bir kar yağdı şehrimize. Dün akşam eve doğru yürürken yokuşun ortasında şöyle dönüp bir şehre baktım ,karanlığı ışıtan o beyaz örtünün altında şehrin çatıları , sokaklarla koyun koyuna ışıldıyordu. Bu şehvetli görüntü cinsellikten de bir o kadar uzak manevi bir hazla doldurdu içimi. Karların ördüğü taze yatakta , oracıkta kollarına uzanmak hevesi kapladı kalbimi.
Kar niye hep çocukluğumuza götürür bizi ?
Onunla oyun oynayabildiğimiz için olmasın !
En ciddi yetişkinde bile eline bir avuç kar alıp arkadaşına atma hissi uyandırıyor bu beyaz şiir. Sihirli ve büyüleyici.
İçimizi temizleyen bir şey var karda. Masumiyetimizi anımsatan bir ilahi dokunuş.
Kar bence samimiyettir. Lekesiz yağar...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder