2 Oca 2018

YENİ YIL MUHASEBESİ

2011 yılbaşında yapmıştım en son böyle bir değerlendirmeyi. Aradan altı yıl geçti dolap beygiri gibi dönüp dolaşıp aynı yerde dönmüşüm diyebilirim özetle.

Hayatımda ne değişti o zamandan bu zamana, çok şey ve hiç bir şey demek mümkün.Bir kere hayatımdan eksilenler oldu ,annem babam ve iki değerli dost. Maddi olarak yerimde saydım hatta geriye gittim. Manevi olarak ilerledim ilerlemeye de devam ediyorum.

2017 yılı baş aşağı seyreden maddiyatımın dibe vurduğu yıl oldu. Çok dip oldu hayatımda lakin 2017 nisanında icra yoluyla kapının önüne konmak en dibiydi.

Kendimi değiştirmek ve kişisel gelişim adına 2009 dan beri uğraşıyorum. 2016 yılının sonlarında eşimle birlikte psikodramaya başladık. Ben 2017 şubatında parayı bahane edip topukladım eşim hala devam ediyor. Yaz boyunca evde tek başıma özellikle annemle olan ifade edilemeyen duygularla ilgili çalışmalar yaptım anneme yıllardır söyleyemediğim duygularımı o öldükten 1,5 sene sonra söyleyebildim ancak. Yoğun bir duygu boşalması oldu.

Eşimle 2017 yılının ekim başında evliliğimizin tek gerçek kavgasını yaptık ben ilk defa duygularımı hoyratça boşalttım. Bu yıl evliliğimizin 10.yıl dönümüydü. Eşimin psikodrama çalışmaları ve benim gerçekten iletişime geçmeyi başarmam sayesinde ilişkimiz yeniden inşaa oldu. 

Yılın sonuna doğru on yıllardır debelendiğim duygu durumumu değiştirmeye karar verdim. Kendime meydan okumayı bıraktım ve teslim oldum. Kendi işimi yapıp kendi ofisimde para kazanma takıntımı bıraktım. Çocukluğumdan beri bana söylenen "beceriksiz,eli işe yakışmaz,para kazanamaz" ithamlarına meydan okumayı bıraktım. Travma yaşadıklarımız değil onlara verdiğimiz anlamlar değil miydi zaten ? İnsanların hakkımda söyledikleri umrumda değil artık belki öyleyim belki değilim. Para kazanmak için ne gerekiyorsa yapmalıyım dedim. İlla mesleğimi de yaparak para kazanma takıntımı bir kenara bıraktım.

2017 yılında hayatımdaki en önemli değişikliklerden biri de kendime twitter hesabı açmam oldu. Peki bu neden önemli derseniz (herkesin var ) şöyle diyim; benim kendimi bildim bileli (yukarıdaki paragrafta anlattıklarımın etkisi olabilir,annemin köyünde başıma gelenlerden olabilir)  eleştirilme korkum vardı. Öyle böyle değil ama kişisel gelişe başlamadan önce ha bana ateş etmişsiniz ha beni eleştirmişsiniz ruhumda ve bedenimde aynı yıkıcı etkiyi gösteriyordu. Stendhal'in dediği gibi "kimilerini sıyırıp geçen şeyler beni en derinden yaralıyordu". Psikodramadan topuklamamın en büyük nedeni de budur. Yazdıklarımın olumsuz eleştirilme risikini göze alıp buna cesaret etmem kendi adıma büyük bir adım oldu.(zaten olumsuz eleştiriyi aldım çok geçmeden bir hayli etkilendim lakin yüzleşmekten başka çarem yoktu artık)

Artık üç-beş bin maaş alabileceğim bir işe balıklama atlamaya hazırım. Kuru inadımdan vazgeçtim. Oradan buradan dileneceğine enseyi kalın tutmak lazım. 

Artık eleştiriye açığım tamam inciniyorum ama böyle böyle duygularımı ve düşüncelerimi ifade etmenin hem hazzını hem ceremesini çekmeye hazırım. 

Artık eşime ve çocuklarıma sarıldığımda tüm benliğimle sarılıyorum hatta artık sarılıyorum asıl önemlisi.

Eşimin twitter hesabında paylaştığı bir testte ilk gördüğüm kelimeler "başarı " ve "üniversite" oldu.

Ayrıca psikodramaya devam etmeye karar verdim. 

Fakir ve beceriksiz olduğumu kabul ettim rahatladım. Artık önümüze bakacağız. 

taner ceylan-"ten kafesi" tuvale yağlı boya 2013

1 yorum: