Bugün (başka camiye gittim cumaya artık o kızgın imam efendinin tepemizden bağırıp çağırmasına tahammül edemeyeceğim) imam efendi peygamber sevgisinden bahsederken vaazın sonunda meşhur her cuma okunan salavat ayeti olarak bildiğimiz Ahzab 56 ayetini okudu ve klasik manayı vererek Allah ve melekler salat ediyor biz de edelim dedi.
Şartlanmışlık kötü şey.Ezberin dışında bir şey söylendiğinde insanlar düşünmeksizin hemen inkar yoluna gidiyor.(amigdala meselesi). Doğrudan onu demiyorlar ama dedikleri o kapıya çıkıyor yani Allah ve meleklerde haşa "salli ala muhammed" diyor o yüzden bize de farz(hayatta bir kere hac gibi)mış.Bunu akıl ve kuran kabul eder mi? Bundan kurtulmak için Allah'ın salavatı rahmet etmesi,meleklerin salavatı dua etmesi mü'minlerin salavatı da bildiğimiz gibi.Ayrı zorlama bir yorum.
Peygambere salavat getirilmesi hicri ikinci yüzyıldan sonra başlayan bir uygulama. Salat kelimesinin sadece namaz ve dua anlamını kazandığı zamanlardan kalma yani. Oysa salat kelimesi kuranda pek çok farklı anlamda kullanılmıştır. Bu bir tez yazısı olmadığından ilmi derinlik katmayacağım. Lakin Ahzap 43 buradaki salavatın desteklemek anlamında olduğunu gayet güzel tefsir ediyor.
Salat kelimesi omurga demektir asıl. Bünyeyi dik ve ayakta tutan şey yani.
Kaza (yani vaktinde yapılan) kelimesinin çok sonraları anlamının saptırılarak (vaktinden sonra yapılan) anlamına dönüşmesi gibi.
Bu işin altında iyi niyetli olarak peygamberimizi yüceltme ve hristiyanların isa peygamberinden daha üstün bir makama geçirme bilinçaltı itkisi var.(itki ne demek ya gayreti diyelim).Senin mürşidin uçarsa benim ki ne yapmaz sidik yarışı.Neredeyse peygamberi evrenin merkezi yapacaklar.
O olmasaydı alemler yaratılmazdı diye bir ezberimiz daha var. Haşa.Aynı niyetin ürünü.
Hadi hayırlı cumalar bu kadar ezber bozmak yeter.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder