bu sabah beş ceset gömdüm
çıplaktılar
bu sabah beş kadın gömdüm
beyaz mermer tenleri ışıtıyordu alacakaranlığı
henüz ölmüşlerdi
gecenin örtüsü kalkarken soğuk topraktan
bu beş kadın cesedi selamladı sökün eden şafağı
sımsıcak bir sohbete karışmış gibi sarılmıştılar
gecede kalmıştı kelimeler çoktan
konuşmuyorlardı
hadi gömelim dedi yüzü karanlık adam
güneş doğmadan
yoksa yakalanırız ak şeytanlara
bu sabah gömdüm beş kadın
ufuktaydı bakışları
ayak uçlarından çektim hepsini
koydum çukura
üst üste el ele
güneş doğmak üzereydi
attım üstlerine acelesi olan topraktan
ağaran şafağın şavkı vurdu en üstte olana
buruştu teni ürktüm
acele et dedi karanlık yüzlü adam
güneş doğmadan bitirelim
ellerimle attım soğuk topraktan
bir cinayeti örter gibi ellerim
titriyorum
birden dudaklarını gördüm bu ihtiyar cesedin
kıpkırmızıydılar ve gülümsüyordu
Ve güneş doğdu kızılca bir şafakla
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder