İTİKATTA MATURUDİ AMELDE HANEFİYİZ VS

İlk dini eğitimi almaya başladığımda 12 yaşında kuran kursunda ilk öğrendiğimiz motto buydu. Daha sonra ki eğitim hayatım boyuncada aynı motto çoğalarak devam etti. Öylemiydik öyleydik işte büyüklerimiz öyle karar vermişti. (Herkes böyle alevi,musevi,isevi türk ingiliz felan oluyor bizim böyle olduğumuzu söylüyor birirleri ). Hatta iş o boyuttaydı ki kabir suallerinin arasına mezhebin nedir sorusu da eklenmişti. Dört hak mezhep vardı ötekiler şuydu buydu biz en iyisiydik bizim mezhep imamımız en yakışıklı en zeki oğlandı,fiyakalıydık yani.

Lise son ben hayatı sorgulamaya kendimi sorgulamaya ve inançlarımı sorgulamaya başladım.(Bu o kadar zor bir süreç ki Hayri Kırbaş hocanın deyimiyle insanın göbeği çatlıyor.Kalıpları kırmak,ön yargılardan kurtulmak çok zor meseleler) O yaşa kadar getirdiğim ne kadar gelenek inanç varsa hepsini sıfırladım. Ben anarşistim diyordum her şeye inanıyorum hiçbir şeye inanmıyorum.

Niye müslümanım?Allah ne var mı yok mu? Müslümansam niye hanefiyim?Niye türküm ? Niye çerkesim? Niye erkeğim? Kuran nedir? Hayat nedir? Evrim nedir? falan filan sorular uzayıp gider.

Ezberlediğim bütün kalıpları terkettim,namaz kılmayı bıraktım,oruç tutmayı bıraktım ,türk olmayı bıraktım,erkek olmayı bıraktım. Kitabı en baştan alıp okumaya başladım , Allahı kendi başıma aramaya koyuldum , imamı azam kimdir öbürleri kimlerdir onları öğrenmeye başladım.

Yıllarımı aldı ama bugün sahip olduğum bütün inanç ve fikirler kendi çabamın sonucudur.(0-3 yaş biliçaltı kayıtlarını işin içine katmıyorum burada sözkonusu olan formel durumlar).Bağnazlıktan kurtardım kendimi ve çok mutluyum bugün. İçimde başka dışımda başka biri değilim artık. Neye inanıyorsam onu yaşıyorum, sürekli ilerliyorum ve her günümü inşaa etmeye devam ediyorum. Farkettimki biz birbirimize zulmedip duruyoruz kraldan fazla kralcı olup yaratıcının yapmadığı istemediği şeyleri birbirimize dayatıp duruyoruz.

Şunu öğrendim ki; korkmadan yaşamayı ve fikirlerimizi birbirimizle paylaşmayı öğrendiğimizde çok mutlu ve gerçek birer insan olacağız. Herkesin kendi bireysel yolculuğunu barış ve huzur denizine varana kadar sürdürmesi taraftarıyım.

Böyle olunca ne bağnaz müslümanlar ,ne bağnaz dinsizler,ne bağnaz türkler ne de bağnaz kürtlerimiz kalacak. Hepimiz adil olmayı öğrendiğimiz ve omuz omuza yaşadığımız bir huzur iklimine sahip olacağız.

Olur muyuz ? İstersek her şey olur yeterki yola çıkalım birbirimize doğru.

Yeter ki konuşmaya başlarken sen ve ben demeyelim.

Sevişeceksek soyunmamız gerekiyor dostlar hem de çırılçıplak..