Şaban Ali Düzgün hoca blogta bahsettiğim 10 Ocak 2016 tarihli sohbetinde (Süleyman Çobanoğlu'da bunun altını çizmişti adres defterinde) kuran kurslarına 10'lu yaşlarının başında kapatılıp dini tedrisat altına alınan çocukların büyüdüklerinde hala dindar olarak kalıyorlarsa ellerinden öpmek gerektiğini söylüyordu ve bunun hiç pedağojik olmadığını ekliyordu. Gene blogta yazdığım ve kardeşimin hikayesini anlattığım "dinde zorlama yok" başlıklı yazıda bu konuya bir örnek. Ekşisözlükten alıntıladığım aşağıdaki entry de bir çocuğun nasıl dinden soğutulacağının tipik bir örneği.
Şu anda diğer odada benim iş ortağım 14 yaşındaki oğluna manevi baskıyla(zorla aslında) kuran okutuyor. Onu kaybettik sizi kaybetmeyelim. "on yaşına gelmiş çocuğunuz namaz kılmamakta direniyorsa onu dövün" manasında bir hadis var. peygamberin böyle bir şey tavsiye ettiğini hiç sanmıyorum ha dediyse hiç pedagojik değil ve O'nunla bile çatır çatır tartışırım bu konuyu o da ayrı. Basitçe düşünün on yaşındasınız arkadaşlarınızla top oynamak isityorsunuz fakat namaz vakti unuttunuz babanız sizi arkadaşlarınızın arasından döverek camiye götürdü. Düşünün aferin babama diyorsanız siz de dövün.
Zorla güzellik olmaz evet zorla bir şeyler yaptırabilirsiniz ama güzellik asla. İslam güzellik dinidir. Paşa gönlünüz bilir gene de ister sever ister döversiniz ne ekerseniz onu biçersiniz...
Ben zaten zorunlu eğitime karşıyım buna haydi haydi karşıyım fikrimi de söyleyim de...
Bu blogu okuyan bir kişi olsun kendi çocuğuna bunları yapmasın diye yazdım bu yazıyı..
"babam nur cemaatinin önde gelen üyelerinden biriydi. aşırı dindar hayatı boyunca bir vakit namaz kaçırmamış, orucunu tutan, dışarda iyi biri olarak tanınan ancak kalp kırmaktan az bile olsun çekinmeyen, bencil, yobaz, dinin, allahın ondan ne istediği hakkında en ufak bir fikri olmayan, muhtemelen hayatında bir kere bile olsun açıp kuran bana ne öğütlüyor ne yasaklıyor diye düşünmemiş ve okumamış, ana baba sevgisi görmediği için sevgi nedir bilmeyen ve karaktersiz biri düşün.
ilk okuldan mezun olup gurbete lise okumaya gidene kadar namaz yüzünden yaptığı baskılar yetmiyormuş gibi birde salı ve perşembe günleri bu cemaatin "ders"leri oluyordu oraya götürüyordu beni zorla. zaten küçücük cocuğum oyun oynamak istiyorum sokaklarda, ezan sesi duyunca öyle bir korkardım ki topu falan bırakıp direkt camiye koşardım babam çıkışta beni göremezde evde paralar beni diye. yıllarca sabah namazına zorla kaldırıldım. öyle çok uykusu oluyor ve bölünüyor ki insanın okula dayak yemiş gibi giderdim. dinden, dindarlardan soğudum. nefret ettim. beddualar ettim. şimdi istanbul bana memleket, memlekette gurbet gibi geliyor. doğup büyüdüğüm bu şehri bu evi bu insanları, babamı o kadar çok özlemiyorum ki 100 yıl gelmesem lan ben neden gitmedim oraya demem.
risali-i nur meselesine gelince abi o dersler de öyle bir sıkılırdım ki allahım canımı alda kurtulayım artık derdim. saatlerce sürüyordu. bir adam çıkıyor ve o kitaplardan okumaya başlıyor. coğu osmanlıca, bi bok anlaşılmıyor. küçüğüz diye bize koltukta oturma yok, yerde otururduk. ayaklarım fena uyuşurdu. koşup oynardık ders aralarında dayak yerdik vakıftan(ev abisi, yetkili kişi). babamıza derdik birde o kızardı yaramazlık yapmışsındır sen diye. saçma sapan, hurafe tonla şey anlatırlardı. bi keresinde hiç unutmam ev abisi bizi topladı ve dedi ki "nur cemaatinden olan müslümanların 10 da 7 si cennete gidecekken diğer müslümanlardan sadece 10 da 1 i cennete gidecek" ve ben buna inanmıştım küçücük cocuğum ne deseler inancam zaten.
şimdi düşünüyorum da ne kadar kendini bilmez, kandırılmış, risale-i nur dan başka kitap okumaz ve sıkıcı insanlarmış. ulan hayatı yok be adamın. tüm yaptığı risale okumak, namaz kılmak, ev işleri ve sıkıcı dini muhabbetler. birbirlerine hurafece şeyler, mucizeler anlatmalar.
son olarak diyorum ki risale-i nur denince bana, gördüğüm zaman şu ismi, içim bunalıyor, keyfim kaçıyor. siktir olup gidesim geliyor hiç risale olmayan, okunmayan,bilinmeyen bir dünya ülkesine."#54533244 04.09.2015 01:17war is the answer
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder