Ve Melek Dedi:Hiçbir şeyi tutma,bırak

Ve Melek Dedi:

Hiçbir şeyi tutma, bırak
Dedi,
Kuşlar dedim, kuşlar gidecek
Onlar, senin elinin değil
Bırak ki bırakıl, yükten kurtul
Dedi

Sâhiplenme!
Sâhiplenirsen; hak sâhip olan, sâhipsiz bırakır
Unut bildiklerini, hâfızanı da!

Kimsin? Dedim
Ben senin meleğinim Yâ Âhirzamân Şâiri!
Tümlere ayrılmışsın, bütünlemeye geldim
Yaratıldık ve yâr atıldık, ki bulmaya…

Senin arayışın, kimseye dâir değil sana!
Dedi.
Sen? Dedim yâ melek
Ben, senin parçanım;
Aradığında, kendine ait bir parçayı aradın sen
Yine sen’di, senindi, sana dâirdi…
Dedi.

Ne yapmalıyım? Dedim
Bildiklerini unut
Dedi
Ben ümmîyim, kitâb bilmem, ilmim yok dedim
Okumak dediğin illâ ki sâhife çevirmek değil!
Aklın, gece-gündüz okuyor, tezgâhına bilgi yığıyor
Ve kalbin, histen hendeseler kuruyor, ölçüyor, biçiyor
Dedi.

Ne yapmalıyım?
Bildiklerini unut dedim, dedi.
Günâhların, O’nun rahmetini unutturacak
kadar yakmamalı seni!
Sebeplere, kurallara takılma!
Bildiklerini sök at!
Toprağı otlardan temizlemezsen, münbît olmaz!
Otlardan arın, güneşin buğdaylar açacak bağrında

Sesin dedi, benden; ben içi Rabbinden gelir gibi
Sesin; surdan, serden, süreyyadan iner gibi
El’gitarını Farjad’a ver, kanatlarımı çal
Dedi.

Meleğin kanatlarında bir uykuya dalacağım. Hakîkâtli rüyâlarda, bana beni anlatacak. Sabrı söyleyecek, makâmları gösterecek. O, sizin içinizde sizin gibi, ama iç âlemde öyle değil. Rûhunun yağlarını atmış, fazlalıklardan kurtulmuş, kendini kabûllenmiş, O’nun sözlerine yüreg açmış, çiçek açmış, zakkûmları da sevmiş, ezcümle “Rıza”ya ermiş olarak dönmek niyetindeyim.

40 gün yokum. 40 gün sonra, kalblerinizin kıblesinden geleceğim.

Allâhaısmarladım!

İbrahimi Feyzullah Yalçın