PARKTA KADINA ŞİDDET(BİREY OLARAK NE YAPABİLİRİZ BEN NE YAPMADIM)

Bu sabah işe gelirken içinden geçtiğim parkta karşılaştığım bir çift beni dumur etti. Sabahın erken saatleri pek dikkat etmedim sanırım bir yüz metre ilerde parketmiş araçtan indiler. Yanlarında üç-dört yaşlarında bir erkek çocuk. Onları ilk farkettiğimde benden 40-50 metre uzaktaydılar onlara doğru yürüyordum ilk önce adamın tuhaf hareketleri benim dikkatimi çekti. Adam kadına sarılıyor gibi yapıyordu ben de sabah sabah aşna fişna mı yapıyor bunlar derken yanlarındaki çocuğu farkettim ve hemen aşna fişna fikrimden vazgeçtim.

Sonra adamın kadını engellemeye çalıştığını önüne geçtiğini onu durdurmak için çaba sarfettiğini farkettim dikkatli bakınca. Hemen aklımda senaryolar uçuşmaya başladı,olayın her an bir şiddet sarmalına dönüşebileceğini  düşünüyordum bir yandan öte yandan yanlarındaki çocuğu dikkate alarak böyle bir şey olmayacağını umuyordum. Eğer adam kadına vurmaya ya da bıçak ile ya da silah ile saldırmaya kalkarsa ben ne yapacağım diye düşünmeye başladım. Gayri ihtiyari etrafıma bakındım,ortalık ıssızdı yani tek başımaydım ne yapacaksam ben tek başıma yapacaktım. Hemen elim telefona gitti evet polisi aramaya karar verdim fakat polis gelene kadar ben müdahale edecek miydim ? Bunun kararını veremiyordum.Kavgacı biri  değilim hayatımda kavgada etmedim kimseye fiske atmadım (çocukluk yılları hariç). Bu düşünceler kafamda dolaşıp dururken bir yandan onlar bana doğru geliyor ben onlara doğru yürüyordum ,adam beni farkettiği için kadının yanında usul usul yürüyor durmadan ona bir şeyler söylüyordu( o taraftan çıkış yok çıkamazsınız diyordu adam kadında sanane bize karışma diyordu). Ben de onları gözlerimle süzüyor ve bir olay çıkmaması için için için dua ediyordum (çünkü hala ne yapacağıma karar verememiştim tam olarak adama dalacakmıydım mesela) hem kendimi hem çocuğu düşünüyordum aynı anda.

Adımlarımı yavaşalttım ve onların yanından yavaşça geçtim fakat gözüm hep arkada.Bir yandan yürüyorum bir yandan dönüp dönüp arkaya bakıyorum. Böyle yürümeye devam ettik aramızda ki mesafe 200-300 metreye kadar çıktı. Parktan yolun karşısına geçmeden son bir kez bakayım dedim merak ediyorum çünkü aklım özellikle çocukta kaldı,dönüp bakınca adamın gene kadının üstüne çullandığını ve kadına sarılıp onu durdurmaya çabaladığını gördüm ve kalakaldım olduğum yerde. (aklımda gene müdahale etme etmeme fikri mesafeyi düşünüp -aslında korktum - edemeyeceğimi varsayarak biraz vicdanımı rahatlattım) Neyse kadın dişli çıktı ve adama mukavemet etmeye başladı. Adam bu sefer kadına yumruk atmak istedi ve bir yumruk savurdu kadın hiç beklemediğim bir şekilde bu yumruğu savuşturup adama sağlı solu girişti ve okkalı bir sağ kroşe çaktı ve adam sendeleyerek geri çekilmek zorunda kaldı.(bu arada yavrucak annesinin yanında öylece duruyordu). Adam kadınla baş edemeyeceğini anlayınca küfürler savurarak geri döndü ve "ben sana gösteririm" dediğin duydum en son.

Doğrusu kadının adamı dövmesi beni büyük bir vicdan azabından kurtardı eğer aksi olsaydı adama dalar mıydım bilmiyorum.Her ne kadar kadına ya da çocuğa şiddet uygulayanları evire çevire dövesim varsa da fiilen bunu yapabilir miyim bilmiyorum.

Şimdi düşünüyorum (eğer köyde olsak olaya müdahil olurum ama kent hayatı bizi bir birimizden o kadar kopardı ki neredeyse göz göre göre bir şiddet olayına izin verecektim) bu kentte böyle bir olay karşısında ne yapılabilir olay anında ?

İçim acıdı ya ! Trajedimiz işte bu. Makro dertlerle uğraşırken yanıbaşımızdaki gerçeklikten kopuyoruz.

Aklım hala onlarda kadın ve çocuk iyiler mi acaba ?