Çöle gitmeli,dolunaylarda hele..Üstüne dökülecekmiş gibi duran gecenin karanlığına asılı yıldızlar ve solgun bir dolunay ışığı,kumla danseden. Masal anlatmak ve masal dinlemek için gitmeli. Bütün küçük prensler çöle iner ve bütün masalcılar. Tanrının evi bile çölün ortasındadır. Renksiz bir sonsuzlukta gökkuşağının bütün renkleri gözlerinize akar. Tevhiddir çöl.Çölde ikilik yoktur. Çöl ruhunu ve bedenini bütünlemiş bir ermiş gibidir. Orada ne bir gürültü ne de bir fazlalık görürsün.
Çöl tanrının huzurundaki secdedir ve kibirsiz alnımız sınırsız rahmete değer. Ve gece bütün günahlarımızı çekip alır ensemizden.
Şehirde tanrı yok.Şehirler mabetlerin mekanı. Tanrısız mabetlerin. Kan akar ,günahtan örülmüş damarlar gibi sokaklarında . Şehirde insan kapılar ardına gizlenir. Korkularından kurtulmak için aydınlatır günah kiri sokaklarını şehir. Evler perdelerle örtülü,kapılar sımsıkı kilitli. Şehir insanla tanrı arasına duvar koyar,perde koyar,sokak koyar,haset koyar ve ışık koyar. Lanetli yer altı madenlerinden ürettiği sanayisinin konforuna sığınır. Sığınmak oysa tanrıya olmalı değil miydi.
Şehir üretir ve ürettikçe çoğaltır kederini. Kalabalıklar,gece bile uyumayan kalabalıklar. Rüya görmeye bile gidemeyen ruhlar yığını. Ne gündüzünü ne de gecesini bilmeyen kalabalıklar. Kalabalıklar şeytanla danseder . Mabetleri süslü ,elbiseleri süslü,evleri süslü ve yüksek. Dolunay bile şehrin göklerini terkedeli hayli zamandır. Şairler ,ölü şairler şiirlerini mezar taşlarına yazabilmektedir sadece.Durmaya vakti olmayan şehir kıskançtır.Şehir Kabil'dir ve Habil'i öldürmüştür artık. Eli kanlıdır ve günahını örtmek telaşındadır.Böylece çevrimin en başına dönmüşüzdür ve cinayet büyük bir zafer gibi taçlanır.
Oysa tanrı çölde beklemektedir bizi.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder