FETHİ KUTLAMAK

"Ama maalesef Türkiye'de her kesim her geçen gün kendi geçmişinin gerisine düşüyor." Fatma Barbarosoğlu'nun bugünkü makalesinin son cümlesi.

İstanbul'un fethinin 563.yılı devlet töreniyle kutlandı. 

Cumhuriyet Türkiyesinde ilk fetih kutlaması fethin 500.yıl dönümünde kutlandı halkın katılımıyla. 60 ihtilalinden sonra rafa kalktı.

Refah partisi iktidara gelmeden önce parti içinde kutlamaya başladı fethin yıl dönümünü. 1994 yılında İstanbul Büyük Şehir Belediye Başkanlığının elde edilmesiyle bu sefer belediye tarafından kutlanır oldu.

İstanbulun fethi Erbakan tarafından bir metafora dönüştürüldü , müslümanların (islamcıların) Türkiye'de iktidarı ele geçirmesinin metaforuna. Fatih nasıl İstanbul'u fethederek Bizansı yani hristiyan-haçlı zihniyetini çökerttiyse Refah Partisi (islamcılar) de İstanbul'u yeniden fethedecekti yani batıcı-haçlı zihniyetten kurtaracaktı. Ayasofyanın yeniden ibadete açılması da bu işin en büyük sembolüydü. Muhtemeldirki bu da yeri ve zamanı geldiğinde Tayyip Erdoğan tarafından yapılacaktır. Tayyip Erdoğanın en büyük siyasi dehası oy aldığı kitlenin simgelerini sürekli parlatmasıdır. 

Bence her ne kadar müsamere kıvamında olsa da (üç boyutlu dev ekran işin müsamere olduğu gerçeğini değiştirmez üç boyutlu bir müsamere olur en fazla) bu kutlamanın Erdoğan' ın hitap ettiği kitleye verdiği mesaj çok açık. O kada çık ki yazma gereği bile hissetmiyorum.

Buradan elle tutulur bir şey çıkar mı? Ülke adına çıkmaz ama iktidar adına bir şey diyemem. Sadece duyulara ve duygulara hitap etmek kitleleri harekete geçirebilir ama buradan kalıcı bir şey üretilemez. Zira aklın direksiyona geçmediği çoşkun duygular yıkımdan başka hiçbir şey üretemez. 

Evet bu çoşkulu kalabalıklar Osmanlı gibi güçlü olmayı özlüyor olabilirler lakin bunun yolu müsamere yapmak değil bilim ve sanat üretmek ve bir kültür inşaa etmektir. 

Yeri değil belki ama Dücane Cündioğlu'nun şu can yakıcı tespiti aklıma geldi; müslümanlar Kopernik'ten sonra Avrupadaki değişimin ne olduğunu hala anlayabilmiş değiller. 

O kadar akılsız bir topluluğuz ki insanın canı acıyor....

Not: konu ile ilgili olarak , Dücane Cündioglu'nun Yeni Safak'ta yazdigi "fetihten sonra hicret edecek degilim ya " baslikli makalesi hararetle tavsiye edilir.