BİR TERÖRİSTİN GÜNLÜĞÜ

Bu aralar malum PKK ve Kürt hareketi ile suların durulduğu bir dönemdeyiz herkes çözüm istiyor. (Aşağıda alıntılayacağım yazılardan kimse abuk sabuk anlamlar çıkarıp konuyu oraya buraya çekmesin baştan uyarayım.) Aklıma 1997 mayıs başında kuzey Irak'a yaptığımız operasyonda yaşadığım bir anımı anlatacağım. Yıl 1997 aylardan mayıs. Operasyonun ismini hatırlamıyorum. Ben Hakkari Dağ Komondo Tugayı 4.Tabur 1.Tim komutan yardımcısı Asteğmen olarak bu operasyona katıldım. Biz operasyonun ilerleyen günlerinde zap vadisini aşıp (tepelerin isimlerini hatırlamıyorum) karşı sırtlara çıkmıştık. Bizden ilerde başka bir birlik yoktu. Bulunduğumuz yerden bakınca sanırım Amediye kasabası geceleri ışıl ışıl parlıyor benim türlü türlü hayaller kurmama sebep oluyordu. İnsan olduğumu hatırlatıyordu bana o soğuk ışıklar. Neyse bir mağara aramasında ele geçen pek çok dokümandan bir kısmı da günlüklerdi. Hatırladığım kadarı ile Baran isimli bir PKK'lının günlüğü de bunların arasındaydı. Baran, kendisiyle ilgili,katıldığı çatışmalarla ilgili sevdiği kadınla ilgili,kurduğu hayallerle ilgili pek çok şey yazmıştı o sayfalara,kendisi hayatta mıydı hiç bilmiyorum. Uzun süre o günlük benim sırt çantamda gezdi.Çünkü o sıralar ben de günlük tuttuğum için askerlik dönüşü hem Baran'ın yazılarını hem benim yazılarımı içeren bir kitap yazmayı planlıyordum. Askerlik dönüşü açıkçası başım belaya girmesin diye bu işi rafa kaldırdım sonra da hem benim günlüklerim hem Baran'ın günlüğü çok sık ev değiştirdiğimden sanırım bir yerlere karıştı gitti. Baran sanırım 21 Şubat tarihli yazısında geçenlerde girdikleri bir çatışmada ölen bir arkadaşından bahisle şöyle bir cümle yazmıştı; " -ismi uyduruyorum- Cemil arkadaş geçen hafta -ismi hatırlamıyorum-bölgesinde askerle girdiğimiz çatışmada şehit oldu,Allah umarım bana da vatanım için şehit olmayı nasip eder." Baran'ın bu cümlesi beni geceler boyu düşündürdü. Bize terörist olarak anlatılan bu insanların bu amansız dağlarda tam techizatlı bir orduyla hiç kazanamayacakları bir savaşa girmelerinin hiç te bizim düşündüğümüz gibi basit bir dağa çıkma olayı olmadığına beni ikna etti. Ölürse şehit olacağına inanan bir insan nasıl mağlup edilebilirdi düşündüm.? Terör denilen bu olayın öldürerek bitirilemeyeceğini bizzat yaşayarak gördüm. Nitekim de bugüne kadar bitmedi. Bu yazıyı okuyacak kişilerin Baran'ın sözlerini bir kenara yazıp konuyu bir de öyle değerlendirmelerini öneririm.