Akşam olduğunu ,akşam olduğunda gidecek evi olmayanlar farkeder hem de iliklerine kadar..
Sen ,eve gidersin çocuğun boynuna sarılır,sıcak bir evdesin,yemeğini yersin,TV seyredersin,belki sevişirsin o gece ve uyursun, huzurlu bir yorgandır uyku.
Ben ,soğuk bir gecede titreyerek güneşin doğmasını beklemiştim an be an ufukta o sıcak kürenin yükselmesi için perestiş ederek,ağlayarak,güneşin doğacağını bilmenin umuduyla sabırla,an an saniyeleri sayarak beklemiştim soğuk bir taşın üstünde..
Bilirim geceler ne kadar uzundur dışardaysan hava soğuksa üşüyorsan açsan ve yorgunsan.
Ama bilmediğim bir şey var,sabahın olmayacağını bilmek nasıl bir şeydir..
Gece,uzanır ensene ve yakalar seni..En çaresiz bir nefes çıkar ciğerlerinden,yüreğin buz keser ellerin morarır, küçük bir çocuk uyur ıslak bir battaniye altında ve sen uyanık beklersin o yüzün sıcaklığını..
Gece en çokta acılarımızı örter ve köreltir aklımızı ,uzanıp tutacak eller olduğunu hiç hatırlamaz..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder