"..ama içinde kek kırıntıları bulunan çay damağıma değdiği anda irkilerek, içimde olup biten olağanüstü şeye dikkat kesildim. sebebi hakkında en ufak bir fikre bile sahip olmadığım, harikulade bir haz benliğimi sarıp soyutlamıştı. bir anda hayatın dertlerini önemsiz, felaketlerini zararsız, kısalığını boş kılmış, aşkla aynı yöntemi izleyerek, benliğimi değerli bir özle doldurmuştu; daha doğrusu, bu öz benliğimde değildi, benliğimin ta kendisiydi. kendimi vasat, sıradan ve ölümlü hissetmiyordum artık.''
Proust'un efsane kitabı ''kayıp zamanın peşinde - a la recherche du temps perdu'' , teyzesinin limon çiçeği çayının yanında yediği madelin kurabiyesinin(bkz.yukarıdaki foto) onda bıraktığı hazzı anlatmasıyla başlar. İyi yemek böyledir dostlar insanı sonsuz zamanın bir parçası hissettirir. Ne diyor büyük üstad Milor, hayat kötü şarap içilmeyecek kadar kısa. Ne kötü şarap için ne de kötü yemek yiyin. Zengin ve rafine zevkleriniz olsun ve bol paranız. Hayat parasız geçirilmeyecek kadar değerli. Parasız yaşayıp hayatınızı heba etmeyin.
Yediğinizden ibaretsiniz bu yüzden iyi ve lezzetli şeyler yiyin...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder