Temmuz başında milyoner zihin çalışmalarıma başladığım günlerde bir-iki hafta sürekli kazamaya başladım. İş geliyor,tahsilat oluyor iddadan kazanıyorum çoştum ve evet ben kazanıyorum diye bağırıp çağırmaya başladım. En son çığlık attığımın ertesi günü birden rahatsızlandım ve boğazım şişti. Bir hafta yutkunamadım ve yemek yiyemedim. Su içmek bile işkenceydi.
Sonra her şey en başa döndü. Tırmalayıp duruyorum hala. Bu değersizlik ve fakirlik duygusunu bünyeden söküp atmalı artık. Geberdik yaa...
Kaybetmekten nefret ediyorum nefret ediyorum nefret...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder